Het weegt niet meer
Als een ingedroogde citroen
ligt het plezier
te wachten
Zaadjes vol belofte
klaar om bloem te geven
sterven heimelijk
Begrensd door het omhulsel
de schil die de ogen dooft
Alle inspanningen ten spijt
Morgen is moe
en gisteren vergelijkbaar
met de dag van vandaag
Niets meer
dan een hol woord
danst acceptatie
over de wind
Het touwtje glijdt
uitdagend voorbij
Verlies dreigt
nu de grond
de val laat
Met een horde die opnieuw kwam
inkt door water
en een ruisende echo van dromen
het nevel van deze pen
Vreugde laat zich slecht
herkauwen
De vogel is het lied beu
gesmoord in schifting
ligt ambitie
te wachten op draaiing
Optellen blijkt iets anders
dan de som
feiten en cijfers lachen zonneklaar
wat geeft het
Achter de bomen drijven in stilte
de wolken voorbij
het bereik ligt elders
Blik zoekt focus
en glijdt
door het gesmolten zand
Via het omlijst kader
naar buiten
De barrière van een gevarieerd patroon
aan groene vingers
en een tevreden kat
doen niets af
aan de zucht
die halverwege ligt
tussen de wens
en mij
die verdwaald is geraakt
© 2022
Zegen mij
oh zegen mij
Bloedarmoede en respijt
Het truckdock kent stapel pallets
Met dozen en kratten
Lagen en legers
De inhoud
verlegen, verzwegen, genegen
Met niets en al dat er is
Ongrijpbaar staargedrag
van een hand vol leegte
Dat het midden leven
reikt
Sporen tape
kletst gebogen hoeken van affront
De moordstapel af
Hier zegen de gekilde regen
spettert wie ogen modder
snot en pijpenstelen
Wacht voor de overgang
en pluk geen druiven
Laat mijn lossen, laat veilen
Dit schot
zegen de regen, zegen
Hef de trukendoos vol
vermogen
Van niets dat is, kan blijven
Om te knagen
aan de wortels van het verstand
letter geneugten en eigenwijs gereutel
Voor de slapen van rapen
liggen de woorden van het oprapen
© 2021